كارشناسان می‌گویند حتی در صورت امضای توافق برجام هم نیاز به اصلاحات اقتصادی و برقراری روابط بین‌المللی با پذیرش  FATF ضروری به نظر می‌رسد و نباید بدون آنها انتظار معجزات اقتصادی داشته باشیم. چرا که تنها گزینه‌های محدودی وجود دارند که این شرایط را پذیرفته و امکان کار کردن با این محدودیت‌ها را دارند. البته در سال ۲۰۱۵ که توافق برجام شد نیز ما FATF را نپذیرفته بودیم اما تعداد زیادی از شرکت‌های خارجی راهی ایران شدند. این اتفاق چند دلیل داشت و اگر بار دیگر شاهد احیای برجام باشیم چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. نکته اول اینکه در آن دوره حساسیتی که امروزه نسبت به بحث FATF می‌بینیم وجود نداشت، ثانیا تعداد زیادی از شرکت‌ها اعم از توتال به صورت غیرمستقیم با ایران وارد تعامل شدند. اما به طور کلی تا زمانی که ما این پیمان‌ها را نپذیریم فعالیت‌مان در چارچوب تجارت بین‌الملل رسمیت ندارد. البته تحریم‌هایی که بر علیه ایران وضع شده و در صورت احیای برجام برداشته خواهد شد، تحریم‌هایی هستند که خیلی نیازی به رفع مانع FATF ندارند. اما برخی از شرکت‌هایی که مقرر شده در صورت رفع تحریم با ایران به همکاری بپردازند با در نظر گرفتن این موضوع کار خود را آغاز خواهند کرد. به هیچ عنوان شاهد هجوم سال ۲۰۱۵ شرکت‌های خارجی برای سرمایه‌گذاری در ایران نخواهیم بود. این موضوع نیز چندین دلیل دارد؛ یکی مسئله نپذیرفتن FATF است. اما مسئله اصلی مربوط به تحولات سیاسی در ایالات متحده است. سرمایه‌گذار خارجی این اطمینان را ندارد که دو سال بعد در صورت روی کار آمدن جمهوری خواهان برجام پابرجا خواهد بود یا خیر؟  برخی از رسانه‌های نزدیک به شورای امنیت ملی مدعی شده اند که تلاش‌هایی شکل گرفته که دولت بایدن کاری کند در حدود ۲ سال و چند ماهی که از دولت دموکرات‌ها باقی مانده، ۴ سال دیگر به عمر برجام اضافه کند! اما با توجه به ظرفیت‌های قانون اساسی ایالات متحده اصلا چنین امری امکان‌پذیر نیست.