به دلیل بازه کوتاهی که برای اجرایی شدن برجام پیش‌بینی میشود، تیم مذاکراتی ایران برای افزایش مزیت احیای برجام تلاش می‌کند ضمانت‌هایی را از دفتر کنترل دارایی‌های وزارت خزانه‌داری یا در ذیل فرامین اجرایی رئیس جمهور آمریکا اخذ کند تا درصورتی که برجام احیا شد، شرکت‌ها و سرمایه‌گذارانی که تمایل داشتند در ایران حضور پیدا کنند، امکانی برایشان فراهم شود که قراردادهایی با طول عمر بیشتر از دو سال با ایران منعقد کنند و آمریکا تضمین کند که حتی با خروج بایدن از کاخ سفید هم این قراردادها استمرار خواهند داشت.
به عبارتی دیگر الان تصمیم‌گیران ایرانی این دغدغه مهم را دارند که اگر برجام تضمینها و ضمانت اجرایی کافی را نداشته باشد، با توجه به اینکه بازه زمانی محدودی را در اجرا در بر می‌گیرد و حداکثر می‌تواند تا ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ ادامه یابد، بنابراین چرا کشور را دوباره وارد فرایند پر فراز و نشیب و همراه با شوک کنند؟ چرا که از سال ۲۰۱۸ اقتصاد ما به نوعی با تحریمهای اقتصادی و ثانویه درهم آمیخته و در عین حال ما راههای گریز از تحریمها را هم تا حدودی آموختیم ولی اگر تضمین‌های لازم گرفته نشود و دوباره در سال ۲۰۲۵ مشکلی برای برجام رخ دهد، دوباره اقتصاد ایران دچار شوک خروج آمریکا از برجام خواهد شد. بنابراین چه بهتر که در این مقطع زمانی که ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا نیاز مبرمی‌به احیای برجام دارند، امتیازات لازم در حوزه ضمانت اجرای برجام از طرفین غربی گرفته شود. در این میان آلترناتیوهایی که برای برجام وجود دارد پرهزینه و پرریسک است و طرفین غربی ترجیح می‌دهند حتما برجام احیا شود، به طوری که هرچند غرب ضرب‌الاجل اعلام تصمیم ایران را ۲۴ مرداد تعیین کرده است، اما حتی حاضر نشد رسما آن را اعلام کند و این موضوع به طور غیررسمی‌از رسانه‌ها و به نقل از وال‌استریت ژورنال اعلام شد. حتی اگر در این مرحله طرفین به یک نقطه اجماع نرسند و برجام احیا نشود، خیلی بعید است که آمریکا بلافاصله پلن B و آلترناتیوهای پرریسک خود را عملیاتی کند. تصور میشود آمریکایی‌ها حداقل دوباره تا نوامبر و دسامبر برای پاسخ‌دهی مجدد به ایران فرصت دهند یا با به روز کردن پیش‌نویس کنونی مذاکرات وین، سعی کنند ایران را متقاعد کنند و حتی اگر باز هم اجماع حاصل نشود، آمریکایی‌ها بازی در شیب تند را آغاز نخواهند کرد.