طبق اخبار خانم جاستین آردرن نخست وزیر ۴۲ ساله نیوزیلند پس از ۵.۵ سال خدمت، با تشکر از مردم اعلام کرد به زودی از این منصب کناره گیری می‌کند و دلیل آن را چنین بیان کرد: «با در اختیار گرفتن این منصب عالی، مسئولیت‌هایی نیز متوجه فرد می‌شود، از جمله این مسئولیت که مطمئن باشید شخص مناسبی برای رهبری هستید و همچنین متوجه باشید که چه زمانی دیگر شخص مناسبی نیستید.» این سخن سطحی والا از پارسایی و تعهد سیاسی و باور به شایسته سالاری را نشان می‌دهد که با وجود اهمیت آن، در کمتر سیاستمداری می‌توان یافت. 
دیوید هوسله در کتاب «اخلاق و سیاست» می‌نویسد که افرادی که جنون قدرت دارند و نمی‌توانند از وسوسه قدرت رهایی یابند، شایستگی کسب قدرت را ندارند. اما شیفتگان خدمت را از کجا می‌توان شناخت؟ هوسله در پاسخ این پرسش چند نشانه را بیان می‌کند: نخست؛ کف نفس و خویشتن داری؛ یعنی هر آنچه را از دست او بر می‌آید و می‌تواند، دوست نداشته باشد انجام دهد. دوم؛ تنها در پی  فرمان دادن به دیگران نباشد، بلکه اطاعت کردن از دیگران را هم آموخته باشد. سوم؛ اطاعتی که از دیگران می‌خواهد به لحاظ اخلاقی و عقلانی به سود آن‌ها باشد. چهارم؛ در صورت تحقق اهداف و یا ناکامی ‌از دستیابی به آن‌ها قدرت را واگذار کند یا استعفا دهد، نه این که مجبور به استعفا شود. پنجم؛ پاس حقیقت را داشته باشد. 
خانم آردرن با این اقدام خود به خوبی پایبندی به شرایط اخلاقی کسب قدرت را نشان داد. کاش آنان که ادعا دارند شیفته خدمت اند نه تشنه قدرت، نیز پارسایی سیاسی را از این زن سیاستمدار باشرافت می‌آموختند و صداقت خود را در عمل نشان می‌دادند.