غیزانیه به یکی از موضوعات داغ رسانه‌ها تبدیل شده و لوله‌های نفتی که باید توسعه را برای آنها به ارمغان مي‌آورد، گویا خیری غیر از بی‌آبی نداشته است.
بخش غیزانیه اهواز بیش از ۸۰ روستا دارد و بر اساس سرشماری سال ۹۵ جمعیتی بیش از ۲۴ هزار نفر دارد؛ بخشی سرشار از نفت که تعداد چاه‌های نفت حفر شده در آن بیش از ۳۰۰ حلقه بیان شده است ولی مردم ساکن در آن از رنج بی آبی گلایه‌های بسیار دارند.
زیر پایش نفت است و او از بی‌آبی رنج می‌برد؛ کودک سه‌ساله‌ای که کنار دیگر کودکان و نوجوانان غیزانیه باید به جای سُرسُره روی لوله‌های نفت روزگار بگذرانند.خانه به خانه تانکرهای آب پلاستیکی و فلزی با پوشش پارچه، گونی و یا بدون پوشش، شیلنگ و لوله‌های کم اینچ خودنمایی می‌کند؛ حیاط هر خانه به یک مخزن سیمانی یا چاه مزین شده ولی خبری از آب نیست.
پیاده‌روها نیز یک خط در میان شاهد اجرای کف‌پوش شده‌اند؛ لوله‌گذاری‌ها و اجرای جوی‌های روباز نیز گاهی برای تردد وسایل نقلیه به خصوص ماشین آلات کشاورزی نه تنها مردم را با مشکل مواجه کرده است بلکه از ناکارآمد بودن این اقدام به ستوه آمده‌اند.لوله‌هایی که سال‌هاست با کم‌کاری متولیان امر رنگ آب به خود ندیده و مردم روستا را در رنج بی‌آبی، غرق کرده است.مردم غیزانیه با نخل و زمین کشاورزی امکان کشت دیم دارند ولی آنها آب برای خوردن ندارند چه برسد به اینکه بخواهند کشاورزی یا دامداری انجام دهند؛ این روزها که بروز کرونا مزید بر علت شده تا دردشان بیشتر شود، ظرف‌های آشپزخانه خاک می‌خورد و اهالی آنجا شاید یک ماه است که به حمام نرفته‌اند.سهام ۹ ساله می‌گوید که مار، مارمولک و انواع جانوران در آب مصرفی آنها سکنی گزیده‌اند و این وضعیت را دوست ندارد. مادرش هم می‌گوید برای استفاده از این آب خیلی ترس دارند تا مبادا با ورود جانوران آب سمی شود.
تراکم وعده‌های آبرسانی به منطقه نفتخیز غیزانیه اهواز در حالی توسط مسئولان تکرار می‌شود که اعتبارات مورد نیاز فاز دوم تامین نشده و اهالی می‌گویند درد بی آبی، موجب فراموشی غصه بی‌کاری و محرومیت شده است. در پی نارضایتی‌های اهالی روستاهای بخش غیزانیه در خصوص نبود آب شرب سالم و بهداشتی، استاندار خوزستان بر تکمیل طرح آبرسانی به غیزانیه در روزهای آینده تاکید کرده و گفت: شش کیلومتر از خط لوله آب فرسوده است که تا یک ماه دیگر برای تامین آب شرب پایدار تکمیل خواهد شد.
فقط آب می‌خواهیم
مردی میان‌سال كه در حال عبور از کوچه‌پس‌کوچه‌های غیزانیه است، در مورد اعتراض مردم غیزانیه به بی‌آبی و بستن جاده اهواز به امیدیه می‌گوید: هیچ وقت به سمت ماشین‌ها سنگی پرتاب نکردیم و قصد آسیب زدن به خودروها را نداریم؛ روز اعتراض هم فقط به راننده‌ها اعلام کردیم تا حرکت نکنند که بخشدار برای حل مشکل ما حضور پیدا کند.او می‌گوید که مسئول تأسیسات آب همیشه دیروقت سرکار است و روز اعتراض نیز به خاطر اینکه با او تماس گرفته بودند، اصلاً حضور پیدا نکرد.میاحی با اشاره به اینکه برخی فیلم‌های منتشر شده در فضای مجازی به غیزانیه تعلق ندارد، انتقاد می‌کند: ما اصلاً قصد شورش نداریم و کشورمان را دوست داریم؛ بارها گفتیم و باز هم تکرار می‌کنیم که هیچ مشکلی به غیر از آب نداریم.این مرد ساکن غیزانیه می‌گوید: هیچ راننده ماشینی از اعتراض ما شکایت نکرده و حتی شیشه‌ای را هم خُرد نکردیم. از سال ۱۳۵۷ مشکل بی‌آبی در این بخش بیداد می‌کند و هر مسئول و کاندید مجلسی هم فقط وعده‌های بی تحقق سر می‌دهد.او از نبود آب برای کشاورزی دیم گلایه می‌کند و ادامه می‌دهد: کاندیدای مجلس بسیاری با حضور در غیزانیه وعده حل مشکل آب را دادند ولی صندلی را که گرفتند، دیگر سراغی از غیزانیه نمی‌گیرند؛ شاکر تمامی نعمات الهی هستیم و هیچ انتظاری به غیر از حل مشکل بی‌آبی نداریم.
کودکانی محروم از خواندن و نوشتن
مرد دیگری هم از راه رسید و از نصف و نیمه باقی گذاشتن پروژه پیاده‌روها گلایه می‌کند و می‌گوید: شهرداری دو سه کارگر برای اجرای پیاده‌روها گذاشته که کار انجام نمی‌دهند؛ آنها از ۱۰ شب تا چهار صبح با تراکتور آلودگی صوتی ایجاد و صبح هم باز شیفت بعدی سر و صدا می‌کنند ولی آخر هیچ خروجی مناسبی عاید نشده است.مردی ۳۰ و چند ساله نیز دست به سمت حوض خالی خانه اشاره کرد و گفت: اینجا چند خانوار زندگی می‌کنند ولی آبی نداریم که کارهای روزمره خود را انجام دهیم هرچند که مشکل آب اساسی‌ترین مشکل این روستاهاست ولی از وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان هم گلایه‌های بسیاری دارم؛ در روزهای عادی آنطور که باید رسیدگی نمی‌شد و این ایام هم که کرونا اضافه شده است.پدر ۶ دختر و یک پسر که مجبور است برای هر فرزند خود کلاس خصوصی با هزینه ۲۰۰ هزار تومانی جور کند تا فقط خواندن و نوشتن را یاد بگیرند، می‌گوید: معلمان غیربومی ساعت دو ظهر به بهانه دور بودن مسیر به مدرسه آمده و عصر هم ساعت چهار بر می‌گردند؛ فرزندان من مثلاً دوره ابتدایی را تمام کرده‌اند ولی فارسی حرف نمی‌زنند و حتی توان خواندن کلمات فارسی را هم ندارند.لیلای ۱۰ ساله یکی از فرزندان کلاس پنجمی و زینب ۱۳ ساله دیگر فرزند او بودند و واقعاً هر دو امکان خواندن یک پیامک فارسی را هم نداشتند.
مهاجرت از روستا
مرد ۳۵ ساله دیگریمی‌گوید: هر ساله به رامهرمز رفته و زمین اجاره می‌کنیم؛ هفت ماه آنجا می‌مانیم چون آب نداریم ولی بعد از باران بازبه غیزانیه بر می‌گردیم تا آب جمع شده باران را برای استفاده به خانه‌های خود بیاوریم.او با گلایه می‌گوید: هیچ آبی از لوله‌ها به مردم نمی‌رسد؛ اینجا مشکلات برق و گاز را کمتر از یک ساعت رفع می‌کنند ولی سال‌هاست که به مشکل آب رسیدگی نمی‌کنند.
هیچ‌چیز نباشد ولی آب باشد
ننه سمیه که بیش از ۷۰ سال سن دارد نیز می‌گوید: در این ۴۰ سال مردم اینقدر روزگار سختی را گذرانده‌اند که حاضرند برق و گاز نداشته باشند ولی آب داشته باشند.آب برای خوردن نیست؛ احشام و پرندگان تشنه مانده‌اند و اصلاً معلوم نیست برای لباس، ظرف‌ها و حتی استحمام باید چه کاری انجام بدهیم.ننه سمیه انتقاد می‌کند: نوه‌های ما در مدارس با سرویس بهداشتی بسیار ضعیف درس می‌خواندند و این روزها نیز باید با همان وضعیت برای رفع اشکالات به مدرسه بروند؟
غیزانیه چه مردم نجیبی دارد که سال‌ها رنج بی‌آبی را با کوله باری از غصه بر دوش کشیدند؛ هر ساله چمدان به دست برای چند ماه راهی رامهرمز شده و در اراضی کشاورزی اجاره‌ای سکنی گزیدند تا دست نیاز را به کسی دراز نکنند.خیلی‌ها هم برای همیشه چمدان به دست راهی اهواز و دیگر شهرها شدند تا نامشان مهاجر و شهروندی غیربومی باشد، آن هم به خاطر اینکه از حق طبیعی خود یعنی آب برای حیاتشان محروم بودند.این روزها هم که در عین بی‌آبی بروز بیماری پوستی و همچنین وجود جانوران و خزندگان سمی از جمله مار در آب حوض و چاه‌های مختلف در این بخش مردم را به ستوه آورد تا اعتراض کنند؛ و همه این وقایع درست زمانی رخ می‌دهد که خوزستان از حق طبیعی خود محروم و استان‌های مرکزی با طرح‌های فاقد پیوست زیست‌محیطی نسبت به انتقال آب بین بخشی که در تمام دنیا منسوخ شده اقدام می‌کنند.هرچند مسئولان بسیاری برای این موضوع عذرخواهی کردند و حتی مدیرعامل آبفا خوزستان که طی مصاحبه‌های مختلف اعلام کرده به تازگی مسئولیت پروژه آبرسانی به غیزانیه را به آنها سپرده‌اند؛ این پاس‌کاری بین مسئولان جز ضربه رساندن به مردم و تلخ کردن زندگی به کام مردم هیچ عایدی دیگری ندارد.
باید با مردم شفاف بود، میزان عوایدی نفت در این منطقه چقدر بوده و چه میزان از آن بر اساس قوانین موجود در کشور (سه درصد سهم مناطق نفتخیز) برای غیزانیه هزینه شده است؟و اما مسئولان ارشد استانی و ملی که پای عذرخواهی را پیش کشیده‌اند، وضعیت آب و فاضلاب در خوزستان آنقدر اسفبار است که هر زمان از سال شاهد نارضایتی و بی‌اعتمادی گسترده مردم هستیم؛ بالازدگی فاضلاب، کمبود آب و مسائلی از این قبل نشان می‌دهد که وضعیت خوزستان بر کسی پوشیده نیست و نباید تراژدی غم‌انگیز غیزانیه دوباره در نقطه دیگری از این استان تکرار شود.