وضعیت خاص و کم سابقه اقتصادی در کشور موجب افت شدید توان خرید شهروندان شده، اما این دلیل اصلی افت توان خرید مسکن نیست.
 از آن سو، آمار‌ها نشان می‌دهند که همین حالا حدود ۲.۵ میلیون واحد مسکونی خالی از سکنه در کشور وجود دارد و این در حالی است که ایران، بر خلاف کشور‌های اروپایی و برخی کشور‌ها همچون سنگاپور، ژاپن یا کره جنوبی، با کمبود زمین (به عنوان اصلی‌ترین عامل در تعیین قیمت نهایی مسکن) مواجه نیست. بنابراین، می‌توان پرسید چرا قیمت مسکن در ایران سر به فلک کشیده است؟
کارشناسان معتقدند علت اصلی این موضوع را هم باید در ناهمخوانی تقاضا در بازار مسکن با شیوه عرضه در این بازار جست و جو کرد. نخست اینکه داغ شدن بازار مسکن در انتهای دهه ۱۳۸۰، موجب هجوم سرمایه‌ها به بازار مسکن شد و ساخت مسکن، به ویژه در کلانشهر‌های ایران شدت گرفت. عباس آخوندی، وزیر سابق راه و شهرسازی پیش‌تر در این مورد گفته بود که تنها در فاصله سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۲، حدود ۳ میلیون نفر به جمعیت تهران اضافه شده که در واقع به معنی ساخت ۳ میلیون واحد مسکونی طی این فاصله زمانی، تنها در شهر تهران است. بررسی آماری خانه‌های خالی از سکنه هم نشان می‌دهد که از میان حدود ۲.۵ میلیون واحد خالی از سکنه، حدود ۶۵ درصد بیش از ۱۰۰ متر مربع مساحت دارند. به عبارت دیگر، در حالی که تقاضا برای خرید واحد‌های مسکونی کوچک متراژ طی یک دهه اخیر افزایش پیدا کرده، واحد‌های مسکونی خالی از سکنه عمدتا بزرگ متراژ هستند و بنابراین مشتری ندارند. این یعنی شکاف میان عرضه و تقاضا.دومین عاملی که موجب شده خرید خانه برای ایرانی به یک رویا بدل شود، کاهش شدید قدرت تسهیلات خرید مسکن است. قیمت متوسط هر مترمربع مسکن در تهران در شهریور ماه امسال به ۲۳ میلیون تومان رسیده و این در حالی است که اگر وام خرید مسکن در تهران را حداکثر ۲۴۰ میلیون تومان فرض کنیم، با این تسهیلات تنها می‌توان حدود ۱۰ متر خانه در پایتخت خریداری کرد. این در حالی است که پیش از این، قدرت خرید وام مسکن بالاتر بود. در این میان، چشم بسیاری از شهروندان ایرانی به دولت است تا با سیاستگذاری مناسب، آن‌ها را خانه دار کند. واقعیت این است که عامل اصلی به هم ریختگی در بازار مسکن، تا حد زیادی خود دولت است. به عنوان نمونه، تمام تلاش نهاد‌های سیاستگذار باید بر این باشد که میزان تسهیلات اعطایی در بخش مسکن، با واقعیت‌های بازار مسکن همخوانی داشته باشد.