استاد علی نصیریان سخنران اصلی این مراسم با یاد از مهرجویی و تسلیت درگذشت ناصر تقوایی گفت: «ناصر تقوایی دردانه گرانقدری بود که از دستش دادیم. از دست دادن او بسیار غم‌انگیز است. گرچه مهرجویی و تقوایی رفتند ولی جایگزین‌های خوب تربیت کرده‌اند.»
استاد نصیریان با مرور خاطراتی از نخستین نمایش‌های اجرا شده در تماشاخانه سنگلج و چگونگی ساخت این تماشاخانه گفت: «این تماشاخانه از نظر صدا و دید، تئاتر بسیار خوبی است. آن زمان که ما شروع کردیم، زمستان‌ها بخاری‌هایی خیلی ابتدایی داشت ولی به هر حال اینجا ساخته شد و رونق گرفت. آن زمان که اصلا وزارت فرهنگ و تئاتر نبود. ما شروع کردیم و با کارهای ما بود که رییس وقت فرهنگ و هنر، تماشاخانه «سنگلج» و اداره تئاتر را ساخت. در هنرهای زیبا فقط آقای ابوالحسن صبا ارکستر ملی را درست کرده بود اما بخش تئاتر نداشت. تا اینکه شاهین سرکیسیان به واسطه یک رابطی، برای تئاتر کمک خواست و رئیس وقت فرهنگ و هنر هم گفت باید کارهایتان را ببینم. ما چند نمایش مانند «محلل»، «افعی طلایی» و «مرده‌خورها» را آماده کردیم و در سالن تمرین آقای صبا بازی کردیم و پسندید و پرسید چه می‌خواهید. آن زمان برادر ارحام صدر، اسماعیل، در هنرهای زیبا کار می‌کرد و دکوراتور بود. او برای ما دکور درست کرد که هشتصد تک‌تومانی هزینه دکور شد. تازه سمعی بصری راه‌اندازی شده بود. جوانمرد در سمعی بصری که تازه تاسیس شده بود کار می‌کرد ولی من بیکار بودم و گفت که مرا هم استخدام کنند. به عنوان کمک آموزگار استخدام شدم. مرا در اختیار حسن شیرازی گذاشت که مجله نمایش را درمی‌آورد. جا نداشتیم و من در اتاق آقای گرمسیری می‌نشستم و در این اتاق افراد بسیاری را دیدم؛ سهراب سپهری و ابوالحسن صبا و... پس از آن بود که پهلبد دستور ساخت اداره هنرهای دراماتیک را داد.»  
او با مرور  دهه چهل شمسی ادامه داد: «پهلبد به دکتر مهدی فروغ دستور داد اداره هنرهای دراماتیک را بسازد و ما را جمع کند. آن زمان داشتند تالار رودکی را می‌ساختند. زمین اینجا مال شهرداری بود که آن را واگذار کرد. معمارش هم یک فرد ارمنی به نام بابایان بود که بدون دستمزد این‌جا را ساختند. درواقع این تئاتر مجانی ساخته شد. ما یتیم بودیم و تئاترمان هم با حمایت و کمک ساخته شد.» 
نصیریان در بخش بعدی صحبت‌هایش تاکید کرد: «شناسنامه و هویت هر ملتی، فرهنگ آن است. هر چه نطق کنیم، روزنامه منتشر کنیم و... هیچ یک به اندازه فرهنگ که بخش بسیار لطیف و زیبای آن هنر است، تاثیرگذار نیست.  بی‌توجهی به فرهنگ و هنر و کم‌عنایتی به آن اشتباه بزرگی است. هنرمندان ما درجه یک هستند و بازیگران ما چیزی از دیگران کم ندارند. ثابت شده نه فقط سینمای ما موفق بوده بلکه تئاترمان هم در فستیوال‌های بین‌المللی موفق بوده است. بچه‌های تئاتر ایران چه در گذشته و چه الان موفق بوده‌اند. نسل امروز بسیار فعال است در زمینه هنر.تقویت و حمایت از هنرهای نمایشی را به مسئولان نمایشی گوشزد می‌کنم که بهترین راه معرفی یک ملت است. با ابزار هنر، می‌توانیم به خوبی ملت خود را به دنیا معرفی کنیم.»