شمارش معکوس برای آغاز مهمترین رخداد سیاسی کشور در چهارسال اخیر آغاز شده است، رخدادی که می تواند با دیپلماسی صحیح و همراهی دیگر ارگان ها، کشور را به سمت و سویی درست هدایت کند، و رشد و توسعه اقتصادی کشور به را به گونه ای رقم بزنند که مردم کمترین فشار را متحمل شوند.
حالا که شعارهای کاندیداها در حوزه اقتصاد حسابی داغ شده است و اعداد و ارقام رویایی شنیده می شود،‌ پیشنهاد می شود کاندیداهای محترم اول همراهی دیگر قوه ها و ارگان را با برنامه‌های پیشنهادی خود محک بزنند، بعد به ادامه شعارها و وعذه‌ها بپردازند،  چرا که این در روی یک پاشنه نمی چرخد؛ اصلی که تا کنون روی خود را به ما نشان داده  این است که تا همه بالادستی ها در برطرف کردن مشکلات کشور و بخصوص مشکلات کمرشکن اقتصادی برای ملت، یک گام نشوند، مردم هر روز بدبختر می شوند تا جایی که دیگر و به طور قطع همراهی کامل مردم را از دست خواهند داد، پس به نظر باید از  این ته‌مانده اعتماد مردم استفاده درستی کرد و وضع را بهبود دهند.این روزها تعدادی از مردم که قصد رای دادن دارند گوش‌های خود را به وعده‌های انتخاباتی هفت نامزد تایید صلاحیت شده سپرده اند. شعارهایی که با توجه به فشارهای تورمی وارد شده بر مردم بیشتر رنگ و بوی پوپوولیستی به خود گرفته است، وضعیت سخت اقتصادی و معیشت باعث شده است که شعارهای اقتصادی آن هم از نوع دادن پول نقد به مردم، مهم ترین شعار نامزدهای انتخابات دوره سیزدهم ریاست جمهوری باشد،  البته دادن شعارهای عوام پسند در زمان انتخابات در کشور ما سابقه ای طولانی دارد. شعارهایی که مورد استفاده بسیاری از آنها تنها در زمان برگزاری انتخابات بوده است و بعد از آن یا به دلیل «نخواستن» و یا به دلیل «نشدن» در ساختار کشور به راحتی به دست فراموشی سپرده می شود و کسی هم پاسخگوی عمل نشدن به آنها نیست. البته برخی از این شعارها هم عملیاتی شده اند اما نه به شیوه ای که مورد انتظار مردم و رای دهندگان بوده است، نامزدهای انتخابات نیز این روزها، ‌ با دادن شعارهای اقتصادی فریبنده سعی در جذب آرای مردم دارند. این شعارها در حالی مطرح می‌شود که بعضا هیچ کدام از نامزدهای انتخاباتی محل تامین منابع آن را، آن هم به توجه به شرایط اقتصادی موجود اعلام نمی‌کنند. 

در حقیقت به نظر می‌رسد هنوز هم همانند سال‌های قبل، ‌ نامزدهای انتخاباتی اطمینان دارند که مخاطبان آنها  به دنبال پیگیری چگونگی محقق شدن شعارهایی که می‌دهند، نیستند و از همین رو دادن شعارهای عامه‌پسند با وجود گسترده‌شدن فضای مجازی برای تحقیق و مطالعه، ‌مد نظر است.شعارهایی که خودما نیز می دانیم با اینکه به طور قطع به دست همینان می توانست تا کنون محقق شود اما اینگونه نشده است و هم‌اینان هر روز شاهد کوچک تر شدن سفره ما و بزرگتر شدن سفره خودشان هستند، کاش اگر این کاندیداهای نه عاشق منصب در پاستور که عاشق های بی نام و نشان مردم هستند، تا اندک زمانی مانده در راه صدق شعارهای خود بخصوص شعارهای اقتصادیشان قدم بردارند و دیگر ارگان اثرگذار را با خود همراه کنند نه مردم را ، چرا که ما همیشه نشان داده ایم در صحنه ایم نه پشت صحنه.