وقتی سیل آمد همه به میدان آمدند و دست به دست دادند برای بیرون راندنش از شهرهای خوزستان، سیل که رفت چند ماه بعد رئیس سازمان جهاد کشاورزی خوزستان مدعی شد همه زمینهای کشاورزی استان از سیلاب تخلیه شده و حتی یک هکتار زمین زیر آب نیست و همان زمان هم استاندار این استان وعده داد خسارتهای کشاورزانی که برای نجات شهر همکاری کردند، فوری و بدون تشریفات اداری پرداخت میشود.
حالا یکصد و پنجاه روز از سیل میگذرد و اگر از پرداخت نشدن خسارات بسیاری از مردم مناطق و باز پرداخت خسارات کارشناسی نشده و بدون نظم دیگر مناطق بگذریم، زمینهای کشاورزی بسیاری هنوز زیر آب ماندهاند و کسی به یاریشان نرفته یکی از این مناطق حلف ۳ است، روستایی در بخش الهایی ۲۵ کیلومتری شهر اهواز، فاضل توکه دهیار این روستا از پر آب بودن زمینهای کشاورزان منطقه خبر داده، عنوان میکند: شرایط زمینهای کشاورزان امکان کار و کشت را از آنها گرفته و آنچه ما از مسئولان استانی میخواهیم فقط یک موتور پمپ برای تخلیه آبهای این زمین هاست.
شش ماه از سیلاب بهار امسال گذشت ولی بیش از ۱۵۰ هکتار از اراضی کشاورزی روستای حلاف یک از توابع بخش مرکزی اهواز (مسیر الهایی) همچنان زیر آب است که درصورت عدم تخلیه این آبها و فرار رسیدن مهر ماه و با بارش اولین باران پاییزی نه تنها دیگر این اراضی قابل کشت نیست بلکه معیشت چندین و چند خانواده همچون حال حاضر بحرانیتر خواهد شد. مسئولان و متصدیانی که ۶ ماه پیش دائم با سخنان و وعدههای خود تیتر یک رسانهها بودند امروز کجا هستند و چرا هیچگونه پاسخی به نیازهای کشاورزان نمیدهند.
توکه توضیح میدهد: کنار این زمینها پر از تپههای شنی است و خالی کردن آب از آن کار سختی نیست اما اگر ماه مهر سر برسد دیگر امکان تخلیه آب نیست.
او با ذکر اینکه کسی از شرایط این زمینها خبر نداشته، اظهار میکند: با مراجعه کشاورزان و صحبتهای آنها مبنی بر اینکه کسی به داد ما نمیرسد و به خواست بخشدار به عنوان نماینده از حلاف یک برای سرکشی به حلاف سه آمدهام تا شرایط این منطقه را بررسی کنیم، شرایط زمینهای کشاورزان منطقه مناسب کشت نیست و آب همچنان روی سطح اراضی باقی مانده است. در این باره عدهای هم ادعای غیر مجاز بودن کشت در این زمینها را دارند ودلیل عدم رسیدگی به آن را همین میدانند.
برای بررسی صحت موضوع به سراغ علی بلمچی بخشدار مرکزی اهواز میروم، وی اذعان میکند: زمینهای کشاورزی چندبار تخلیه شدهاند اما به دلیل قرار گرفتن در گودی و محاصره بودن در شالی معمولا آب در آن جمع میشود، اینکه زمینها غیرمجازند درست نیست اما پیش از سیل تابستانها در این زمینها کشت گندم انجام میشد و حالا کشت شلتوک باعث شده آب از زمینهای اطراف نیز به اراضی سرازیر شود. بلمچی با بیان اینکه باید آب توسط پمپ تخلیه شود، اظهار میکند: پمپی تهیه شده اما با زهکش فاصله دارد و این موضوع کار را سخت کرده است.
زمینهای کشاورزی حلاف۳ مجازند
نبی حلفی کشاورز معروف منطقه نیز میگوید: تا به یاد دارم این زمینها را داشتهایم، نزدیک صد سال است صد و پنجاه هکتار زمین را نسل به نسل کاشتهایم و حالا یک متر آب آن را پوشانده تا روزهای کشت و کاشت دست به کمر فقط به تماشایش بنشینیم. به خانه اش میروم، هنوز پر از آب است وعکس نخل وسط حیاط درآب تلالو دارد: قبل از سیل آب در زمین ما جمع نمیشد اما از سیل به بعد هرچقدر موتورپمپ آوردیم آبهای زمین خالی نشده، قرار بود برایمان گازوییل و روغن بیاورند که هنوز نداده اند. سر زمین که میرسیم، ابو سعید شلوارش را بالا داده میان آب میرود تا ارتفاع آب را ببینم، او با اشاره به نابودی هکتارها اراضی کشاورزی و به خطر افتادن معیشت خانوادههای آنها میگوید: مزرعه وباغ ما نزدیک چهارصد میلیون تومان خسارت داشته که همه آن قرض و بدهی است و حالا چشم به انتظار ماندهایم تا قبل از شروع پاییز فکری به حال حلاف کنند.
کشت آزاد برای زمینهای از دست رفته
برای کشاورزانی که منع کشت باشند یا کشت آزاد برایشان فرقی نمیکند وقتی زمین هایشان از دست رفته...اینها همه در شرایطی است که همان ابتدای سیل ۱۹ فروردین روح اله خدارحمی رئیس بانک کشاورزی گفته بود؛ دولت مصوبات خوبی برای کمک به کشاورزان سیل زده دارد و رئیس جهاد کشاورزی خوزستان هم یک ماه بعد خبر داد: براساس مصوبه هیأت وزیران ۹۲۶ میلیارد تومان برای استان در نظر گرفته شده و تاکنون ۵۰ درصد از آن تخصیص داده شده است و مدعی شده بود كه در تاریخ کشور برای نخستین بار خسارت سیل به بیمه شدگان و افرادی که محصول خود را بیمه نکردهاند پرداخت میشود!
از وعده تا امید
وعده یک ماهه و دو ماهه حالا به ۶ ماه نزدیک است و بازهم کیخسرو چنگلوایی در آخرین مصاحبه نیز همین شامگاه سهشنبه بر پرداخت خسارت کشاورزان خوزستان با اعتبار ۶۵۰ میلیارد تومان تسهیلات بلاعوض و ۶۴۰ میلیارد تومان تسهیلات با سود چهار درصد با بازپرداخت پنج سال به همراه تنفس تاکید کرده و امروز شاید بیشتر از هر چیزی آنچه به ذهن میآیداین است که آیا این آمارها و وعدهها همه ادعاست یا کشاورزان میتوانند امیدوار باشند روزی خسارت آنها در واقعیت پرداخت شود؟