مثال ما که انگار هر روز باید کام‌مان تلخ شود با خبرهای تلخ‌تر از زهر. مگر داریم تلخ‌تر از دست رفتن جان یک انسان؟ مگر داریم تلخ‌تر از اینکه پدر و مادری، مرگ فرزندشان را ببینند؟ حال وقتی انسانی جان خود را با موضوعی مرتبط با فوتبال از دست می‌دهد، این تلخ‌کامی به جان فوتبال هم رخنه می‌کند. درست مثل این روزها که خبری تلخ، تلخی روی تلخی می‌گذارد.این بار نوبت به از دست رفتن جان یک انسان دیگر رسید. پسر بچه‌ای ۸ ساله که برق گرفتگی در ورزشگاه آزادی، جان او را گرفت. عماد صفی‌یاری، پسر بچه‌ای که پس از پایان بازی پرسپولیس و صنعت نفت جان خود را از دست داد. آن هم در برخورد صورتش با داربست‌هایی که بیرون ورزشگاه آزادی و پیش از گیت‌های ورودی نصب شده است. داربست‌هایی که انگار قرار نیست هیچ وقت از مجموعه ورزشی آزادی جمع‌آوری شود که البته بی‌دلیل هم نیست.
سال گذشته و در آستانه فینال لیگ قهرمانان آسیا و میزبانی پرسپولیس از تیم کاشیما، صحبت‌های زیادی پیرامون تجهیز ورزشگاه آزادی صورت گرفت. بودجه‌ای کلان هم صرف تجهیز ورزشگاه آزادی شد که البته درباره نحوه هزینه این بودجه هم حرف‌وحدیث‌هایی وجود دارد. یکی از مواردی که در خصوص استانداردسازی ورزشگاه آزادی مطرح بود، مربوط به بحث گیت‌گذاری می‌شد. یکی از ایرادهای بزرگی که به نحوه ورود تماشاگران گرفته شد، عبور آنها از داربست‌هایی بود که دور این داربست‌ها نیز گونی کشیده می‌شود. داربست‌هایی که هنوز هم در مجموعه ورزشی آزادی مقابل ورزشگاه فوتبال و سالن ۱۲ هزار نفری دیده می‌شود، اما پشت پرده این اتفاقات چه چیزی قرار دارد؟
چرا سالیان سال است که در مجموعه ورزشی آزادی و به خصوص ورزشگاه فوتبال، برای نظم در عبور و مرور تماشاگران از داربست‌ها استفاده می‌شود؟ داربست‌هایی که گویا اجاره بهای سنگینی هم دارد و سالیانه درآمدی زیادی را نصیب برخی افراد می‌کند. انگار جان مردم هیچ اهمیتی نداشته و پول، بر هر چیزی ارجحیت دارد. شاید اکنون بهانه پرداختن به این موضوع از دست رفتن جان عماد ۸ ساله باشد، اما آیا نصب داربست و عبور دادن تماشاگران از این داربست‌ها، در شأن یک انسان و در شأن ورزش کشور است؟در خصوص نصب داربست‌ها قدرت‌اله سیف، مدیر مجموعه ورزشی آزادی اعلام کرده این کار به درخواست نهادهایی امنیتی مانند نیروی انتظامی صورت می‌گیرد و حسن کریمی، رئیس شرکت توسعه و تجهیز نیز آن را نظری کارشناسی از سوی نیروی انتظامی و مسئولان ورزش می‌داند. حال اینکه منظور او از مسئولان ورزش چه کسی است، مشخص نیست چرا که در این جریان مسئولان شرکت توسعه تجهیز جلوتر از هر مسئول دیگری باید پاسخگو باشند، زیرا جان یک نفر در میان بوده و خانواده‌ای داغدار است.موضوع نصب داربست‌ها مقابل ورزشگاه آزادی، به ارتباطاتی مرتبط می‌شود که برخی افراد ذیربط در برگزاری مسابقات، در آن دخیل هستند. افرادی که سود مالی آنها در نصب شدن این داربست‌های اجاره‌ای است که پیمانکار آن برای هر بازی پولی هنگفتی را بابت اجاره داربست‌ها دریافت می‌کند. در این خصوص صحبت‌های زیادی هم میان مسئولان سازمان لیگ و این افراد ذیربط صورت گرفته بود. سازمان لیگ اعلام کرده بود که اگر نیاز به نصب داربست باشد، ترجیح می‌دهد داربست‌ها را خریداری کند تا همیشه مقابل ورزشگاه قرار بگیرد، اما گویا اصرار به اجاره این داربست‌ها از "پیمانکار خاص" بوده است.با این حال ظاهراً حرف هیچ‌کس برای این افراد خاص اهمیت ندارد و در حالی که وزیر ورزش و جوانان هم منتقد نصب این داربست‌ها بوده، باز هم این اتفاق ادامه دارد. در این خصوص شرکت توسعه و تجهیز نیز باید پاسخگو باشد که چه اقدامی در این راستا کرده است؟طبق خبرها و اطلاعاتی که وجود داشت، شرکت توسعه و تجهیز سال گذشته بیش از ۱۵ میلیارد برای تجهیز ورزشگاه آزادی همزمان با برگزاری فینال لیگ قهرمانان آسیا دریافت کرد. چرا در خصوص هزینه‌های صورت گرفته در ورزشگاه آزادی، شفاف‌سازی صورت نگرفت و هیچ گزارشی اعلام نشد؟ مگر نه اینکه تجهیز ورزشگاه آزادی با پول بیت‌المال و از خزانه دولت پرداخت شد؟ آیا مردم نباید از طریق رسانه‌ها در جریان امور قرار بگیرند و بدانند پولی که از جیب آنها رفته، صرف چه اقداماتی شده است؟
حالا که حادثه‌ای رخ داده و جان کودکی از دست رفته است، همه به دنبال معرفی فرد دیگری به عنوان مقصر هستند. مدیر مجموعه ورزشی آزادی و رئیس شرکت توسعه و تجهیز، پیمانکار را مقصر می‌دانند که داربست‌ها را نصب کرده، اما آیا شرکت توسعه و تجهیز نباید ناظری داشته باشد و بر امور نظارت صحیح صورت بگیرد؟ سیف، مدیر مجموعه ورزشی آزادی می‌گوید که ورزشگاه آزادی برای ۴۰، ۵۰ سال پیش و فرسوده است، اما چرا نمی‌گوید که سال گذشته ۱۵ میلیارد برای بازسازی این ورزشگاه دریافت شد و اعلام نشد این پول در چه بخش‌هایی هزینه شده که حالا کمتر از یک سال از گذشت این زمان باز هم از فرسوده بودن آن صحبت می‌کنند.مسئولان شرکت توسعه و تجهیز و ورزشگاه آزادی، باید پاسخگو باشند که چرا با وجود نصب گیت و نرده‌هایی که پیش از گیت‌ها وجود دارد، باز هم اجازه داده‌اند که داربست در ورزشگاه آزادی نصب شود؟ شاید انتظار استعفای مسئولی پس از رخ دادن حادثه تلخ از دست رفتن جان این پسر بچه ۸ ساله، انتظار زیادی باشد چرا که تاکنون در کشورمان کمتر شاهد استعفایی از سوی مسئولی پس از رقم خوردن اتفاقات تلخ بودیم که برای این ماجرا هم باید تأسف خورد. اینکه هیچ‌کس مسئولیت کوتاهی‌های خود را به عهده نمی‌گیرد، جای تأسف دارد. اینکه چرا باید بابت نصب اجباری داربست در ورزشگاه آزادی و رسیدن برخی‌ها به پول، جان تماشاگران به خطر بیفتد. آیا این پول‌ها ارزش بازی کردن با جان انسان‌ها را دارد؟
گیت‌هایی که کار نمی‌کنند
فدراسیونی که سابق بر این بر ۵ ستاره بودنش افتخار می‌کرد، حالا قادر به مدیریت معضلات پیش رو نیست تا آوازه این فوتبال و این فدراسیون به جای حضور تیم‌های مختلفش در جام‌های جهانی، به واسطه اتفاقات ناگوار آن در جهان بپیچد.
گزارش‌های میدانی در خصوص ورزشگاه آزادی نشان می‌دهد بسیاری از گیت‌های نصب شده کارایی نداشته و عملا کار نمی‌کنند. هنوز اتفاق خاصی در نحوه ورود هواداران صورت نگرفته و تفاوت چشمگیری نسبت به فصل‌های گذشته دیده نمی‌شود و همچنان ساز و کار مناسب برای کنترل تماشاگر وجود ندارد. بحث ایمنی این ورزشگاه هم که عملا با این اتفاق به چالش کشیده شد.مشخص نیست با این وضعیت روز ۳۱ شهریور که ورزشگاه آزادی میزبان دربی است و این ورزشگاه باید از ده‌ها هزار هوادار مشتاق و متعصب میزبانی کند، احتمال رویداد چه اتفاقاتی وجود دارد.در فوتبال حادثه خیز ما پیش از این نیز شاهد اتفاقاتی از جمله مرگ ۷ هوادار در جریان یک بازی ملی و بر اثر ازدحام هوادار هنگام خروج از ورزشگاه، نابینایی یک سرباز و یک هوادار در جریان مسابقات ليگ‌برتر و جام حذفی بودیم و این فوتبال کماکان به دلیل ناکارآمدی و بی تدبیری برخی از مسئولانش قربانی می‌گیرد.شاید اگر فدراسیون نشین‌ها نیمی از انرژی که برای دور زدن قانون در جهت حفظ بازنشسته‌ها در سازمان لیگ و برخی از جاهای دیگر این فدراسیون را صرف تهیه زیرساخت‌های مناسب و از بین بردن معضلات فوتبال مي‌کردند، امروز شاهد بسیاری از این مشکلات و معضلات نبودیم.آیا چیزی می‌توان گفت جز اینکه، "هر دم از این باغ بری می‌رسد، تازه‌تر از تازه‌تری می‌رسد؟"که حراست فدراسیون فوتبال در مقام و جایگاهی نیست که مدیران سایر بخش‌هاي وزارت ورزش را احضار کند و انجام این کار باعث تعجب شده است.
پیمانکار آزادی: برقکار من نبودم
مسئولان شرکت تجهیز و توسعه که عامل اصلی نگهداری و یا ساخت و ترمیم مکان‌هاي ورزشی هستند، اعلام کردند عامل این اتفاق پیمانکار ورزشگاه بود. او هم بعد از دستگیری در اولین توضیحاتش گفت: من گناهکار نیستم چون برقکار ورزشگاه فرد دیگری بوده است.