غلام حیدر زورقی اظهار کرد: بارندگی شدید اخیر در استان باعث طغیان رودخانه‌های محلی و وقوع سیلاب شد و حجم بالای خسارت به مزارع، باغات، قنوات، جاده‌های دسترسی به مزارع، تاسیسات آب وخاکی، دام و دامپروری، انهار سنتی و کانال‌های آبیاری، بندهای آبخیزداری و استخرهای پرورش ماهی و تاسیسات شیلاتی را در پی داشته است. وی عمده خسارت به بخش کشاورزی را در شهرستان‌های چابهار، کنارک، نیکشهر، قصرقند، دلگان، مهرستان، سرباز، بمپور، فنوج، سیب و سوران و خاش اعلام کرد که براساس برآورد اولیه؛ میزان خسارت به بخش کشاورزی ۶۱۳ میلیارد تومان تعیین شده است.زورقی افزود: سیلاب با ورود به باغات میوه‌های گرمسیری و نیمه گرمسیری، مزارع میوه‌های خارج از فصل که زمان برداشت محصول بوده و دامداری‌ها، خسارت سنگینی به بخش کشاورزی سیستان و بلوچستان وارد کرده است.گفتنی است؛ گروه‌های برآورد خسارت به مناطق روستایی و عشایری سطح استان اعزام شده‌اند و همچنان در حال بررسی آخرین وضعیت خسارت‌دیدگان هستند.پهناورترین استان کشور که باید بیشترین توجه‌ها را به خود جلب کند، در بی توجهی شدید، با مشکلاتش دست و پنجه نرم می‌کند.با فاصله گرفتن از فاجعه هواپیمای اوکراینی، سرانجام مجالی برای طرح مشکلات این روز‌های اهالی سیستان و بلوچستان فراهم آمد؛ مشکلی تکراری به نام سیل که هر بار با قدرت فراوان بخش‌های وسیعی از این استان را در هم می‌کوبد و هر بار با تاخیر مورد توجه قرار می‌گیرد!کافی است، سری به موتور‌های جست و جوی اینترنتی بزنید و اخبار مربوط به سیلاب‌های گذشته در این استان را مرور کنید تا دریابید تاخیر و تعلل در رسیدگی به سیل‌زدگان این استان، همواره بخشی جدایی ناپذیر از سیلاب‌های پرشمار سیستان و بلوچستان بوده است.
کندی عجیب و غریبی که ممکن است ناشی از پهناور بودن این استان باشد. اینکه وسعت زیاد موجب تاخیر در شناسایی مشکلات و شکل گیری واکنش به آن‌ها شده است تا جایی که لازم است چند روز از سیل بگذرد تا بحران در رسانه‌ها بازتاب بیابد، ابعادش روشن شود و مسئولان را مجاب به واکنش نماید.درست مانند آنچه این روز‌ها شاهدش هستیم و می‌بینیم که به فاصله چند روز از بی خانمان شدن هموطنانمان، به ویژه در مناطق جنوبی سیستان و بلوچستان و حتی مناطق مجاور در استان کرمان، تازه نهاد‌ها و دستگاه‌ها و مجموعه‌های مختلف به آن واکنش نشان داده و وعده همراهی با سیل زدگان را می‌دهند.این در حالی است که بر اساس گزارش‌های رسیده، سیلاب اخیر موجب قطع دسترسی بسیاری از مناطق این استان به یکدیگر، محاصره شمار زیادی روستا و آواره شدن جمع بزرگی از اهالی این خطه شده و نیاز به لوازم ابتدایی زندگی از جمله آب، غذا و وسایل گرمایشی، عمده‌ترین نیازمندی سیل‌زدگان است.
وضعیتی که بیم تشدید آن در ساعات و روز‌های آتی می‌رود به ویژه اگر بدانیم احتمال تکرار بارندگی وجود دارد که در آن صورت معلوم نیست چه بر سر مردم خواهد آمد. با این یادآوری که سیلاب اخیر تا همینجا هم خسارات مالی زیادی بر جای گذاشته، جان چند تن را هم ربوده و افزون بر این، لطمه سنگینی به آتیه مردم زده، چون دام‌های زیادی را غرق کرده و کشاورزی را ریشه کن نموده است.انبوه اتفاقاتی که کمتر مورد توجه مان قرار گرفته است، آنقدر کم که شاید بتوان سیستان و بلوچستان را کم توجه‌ترین استان کشور نامید؛ چه در مواقعی که بحرانی بروز می‌کند و چه در زمانی که زندگی عادی جریان دارد و این عادی بودن برای اهالی این خطه یعنی تحمل گرد و خاک دائمی، خشکسالی شدید و هولناک، بیکاری و سلسله آسیب‌هایی که در پی این‌ها می‌آیند. سهم اندک وسیع‌ترین استان کشور از «توجه» مسئولان و مردم که موجب می‌شود چهار پنج روز متوالی، سیزده شهرستان این استان درگیر سیلاب باشند، اما تازه دستور‌هایی برای رسیدگی به مشکلات ایشان صادر شود و فراخوان‌های عمومی برای جمع آوری اقلام مورد نیاز ایشان شکل گیرند و دست به دست شوند.