همزمان با روزهایی که عراق درگیر اعتراضات مردمی است و سوریه نیز با تهاجم ترکیه به شمال خاک خود درگیر است این عملیات مهم که بنا بر اطلاعات رسمی و غیررسمی منتشر شده پیچیده و چند وجهی بوده است خبرها را تحتالشعاع خود قرار داد. داعش که چند سالی است به خطری درجه اول برای جامعه جهانی تبدیل شده بود و تشکیل خلافتی گسترده را در سر میپروراند حالا وارد مرحلهای تازه از حیات خود شده است. مرحلهای که دیگر در آن نه خبری از ابوبکر بغدادی است و نه سخنگو و دست راست رهبر این گروه تروریستی توان نقشآفرینی در دوران پسا بغدادی را دارد.
در خصوص عملیات نیروهای آمریکایی علیه سرکرده داعش و سرنوشت این گروه تروریستی پس از البغدادی چند نکته قابل بیان است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
۱. با نگاهی به جزییات منتشر شده از عملیات نیروهای آمریکایی شاهد آن هستیم که این عملیات با همکاری طرفهای مختلف در عراق، سوریه ، ترکیه و روسیه انجام گرفته است. از دستگاه امنیتی عراق تا کُردهای سوریه، از ارتش ترکیه تا حتی روسها در مراحل مختلف شناسایی و اجرای عملیات علیه ابوبکر البغدادی کم و بیش نقش داشتهاند و با وجود برخی تکذیبهای روزهای اخیر این واقعیت چنان عیان بوده است که رییسجمهور ایالات متحده نیز در نخستین اظهارنظر خود پس از این عملیات موفقیتآمیز از طرفهای مختلفی که آمریکا را همراهی کردند قدردانی کرد.
به نظر میآید که راه غلبه بر بحرانهای جهانی و منطقهای نیز جز این نیست و ضرورت دارد تا تمامی طرفهای درگیر در یک بحران بر سر منفعت حداقلی دست به همکاریهای مشترک بزنند. بدیهی است کشورهایی که ناتوان از قرار گرفتن در چنین معادلات همکاری باشند، دچار خسارتهایی خواهند شد.
۲. برخی واکنشها در ایران به این رخداد حاکی از غلبه ایدئولوژی بر تحلیل واقعیات است. آمریکاستیزی گاهی کار را به جایی میرساند که حتی اهمیت هدف قرار دادن رهبر گروه تروریستی داعش، با آن جنایتهای آشکار نیز به درستی دریافت نشود و حتی شاهد باشیم که سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان نیز در اظهارنظری عجیب اعلام کند کشتن ابوبکر البغدادی کار بزرگی نبود! واقعیت این است که اگر همین اقدام از طرف «دوستان» روسی انجام میشد قطعاً بزرگترین اقدام علیه تروریسم در طول تاریخ میبود.
۳. و نکته پایانی تاکید بر اینمسئله است که نه آن زمان که مقامات ایرانی از پایان داعش سخن گفتند و نه امروز که دونالد ترامپ خبر از حذف رهبر داعش میدهد هیچکدام به معنای پایان تروریسم و حتی به اتمام رسیدن حیات همین گروه تروریستی خاص نیست. تا زمانی که انواع فقر از اقتصادی تا فکری و فرهنگی در جوامع این منطقه حکمفرما باشد ریشه خشونت و افراطیگری سوزانده نخواهد شد و مسیری طولانی تا پایان تروریسم پیش رو است.