چنین مسیری میتواند ضمن حفظ اصول سیاست خارجی کشور، موقعیت ایران را از بازیگری صرفاً واکنشی به بازیگری تاثیرگذار تغییر دهد. دوم، ادامه تکیه بر گفتمان مقاومت و بی اعتمادی به وعده‌های آمریکا؛ مسیری که در کوتاه‌مدت ممکن است در داخل کشور محبوبیت نسبی داشته باشد، اما در بلندمدت خطر انزوای منطقه‌ای و اقتصادی را افزایش می‌دهد. گزینه سوم، سیاستی دوگانه است. یعنی اعلام آمادگی برای گفت‌وگو در عرصه بین‌المللی در کنار تکیه بر عقاید پیشین و رفتار مبتنی بر احتیاط منطقه ای.»فریدون مجلسی افزود: «طرح «میانجی گری بزرگ» پرونده‌ای است که طی دهه های گذشته بسیاری از روسای جمهور ایالات متحده، درگیر آن بوده اند. طرح «صلح غزه» برای ترامپ صرفاً یک پروژه دیپلماتیک نیست، بلکه ابزاری برای تبلیغات است. از دید من شاید حضور ایران در نشست شرم‌الشیخ یا هر مجمع مشابهی نه به‌معنای پذیرش روایت آمریکا از بحران غزه، بود، بلکه می توانست در جهت تثبیت جایگاه کشور به‌عنوان قدرتی مسئول و ثبات‌ساز در منطقه تلقی شود. تجربه نشان داده شده است که هرگاه ایران، از موضعی فعال و دیپلماتیک وارد شده است، حتی بدون امتیازدهی مستقیم، در شکل‌دهی به روندها نقش داشته و هر بار واکنش صرف یا انفعال در پیش گرفته شده، تصمیم گیری درباره آینده منطقه در غیاب ایران گرفته شده است. در سیاست خارجی، گاهی اوقات یک گام محتاطانه اما ارزیابی شده میتواند از صدها سخنرانی و بیانیه و موضع‌گیریهای پرخطر موثرتر باشد. امروز شاید زمان همان گام باشد: گامی در مسیر دیپلماسی، نه در دام هیاهو. اظهارات جدید ترامپ درباره «آمادگی ایران برای همراهی در روند صلح غزه» در حالی که فضای منطقه کمی آرام تر از دو سال اخیر شده است، حائز اهمیت است. جلسه نشست در شرم‌الشیخ نیز برای آغاز روندی جدید از گفت‌وگوهای منطقه ای مهم خواهد بود. درست است که ایران در فهرست مدعوین بود و در نهایت هم مشخص نیست رئیس‌جمهور در این نشست حضور خواهد داشت یا خیر، اما همین دعوت واشنگتن از تهران می تواند نشانه ای مهم از تمایل برای حل مسائل موجود با تهران باشد. تغییری که اگر به‌درستی مدیریت شود، شاید آغازگر مرحله‌ای تازه از گفت‌وگو میان بازیگران اصلی منطقه باشد.»وی افزود: «در تحلیل اظهارنظرهای اخیر ترامپ باید میان «خبر» و «پیام» تفاوت گذاشت. لحن خبری می گوید ترامپ به دنبال گسترش صلح در منطقه است و در حال ایجاد روی خوش در سیاست خارجی خود با تهران است؛ اما در سطح پیام دیپلماتیک ماجرا متفاوت است، این سخنان، حامل پیامی غیرمستقیم به بازتعریف نقش ایران در امنیت منطقه است.