کریستیانو رونالدو، آقای گل فوتبال جهان در رده ملی به ایران رسید، کاروان تیم فوتبال النصر عربستان که این فوتبالیست پرتغالی را در اختیار دارد دوشنبه وارد تهران شد تا مقابل نماینده کشورمان پرسپولیس قرار بگیرد، آن هم در استادیوم آزادی که این روزها حال و روز خوبی ندارد و خالی از تماشاگر است. در روزهای گذشته حواشی زیادی برای حضور رونالدو در ایران درست شد، شاید نمونه گل درشت آن پیشنهاد عزت‌الله ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به مهاجم سابق رئال مادرید بود، «رونالدو در ایران ایتا و بله نصب کند.» دامنه این حواشی از محدودیت اینترنت در ایران و ظرفیت اتصال به رومینگ جهانی گذشت تا به دوشنبه رسید؛ روز استقبال از ستاره فوتبال. چندان دور از انتظار نبود که هواداران رونالدو نخواهند او در ایران احساس تنهایی کند، برای همین مسیر عبور اتوبوس تیم النصر عربستان در محاصره آن‌ها درآمد. اما کار به همین جا ختم نشد، عده‌ای هم مقابل محل اقامت تیم النصر منتظر ستاره‌شان بودند، تصاویر منتشر شده از اطراف هتل نشان می‌داد چه طور هواداران رونالدو سعی می‌کردند خودشان را از تپه‌های اطراف به هتل برسانند، اما شاید چیزی عجیب‌تر از این نبود که گروهی از آن‌ها وارد لابی هتل شدند، طوری که علی‌اصغر امیری، مدیر هتل محل اقامت تیم النصر به ایسنا گفت: «ازدحام جمعیت باعث شده فضای سبز، درها و بخش‌هایی از ورودی هتل آسیب ببیند.» به هر حال اتفاقات استقبال از رونالدو در ایران سبب‌ساز واکنش‌های زیادی شد؛ عده‌ای آن را طبیعی دانستند و برخی هم رفتار هواداران را ناشایست؛ در این باره فیاض زاهد، استاد دانشگاه و تحلیلگر سیاسی اجتماعی می‌گوید: «من نام این را آبرو ریزی نمی‌گذارم، معتقدم جز لحظه ورود به لابی هتل که معمولاً در دنیا مرسوم نیست توجه طرفدارها و تشویق بازیکنی مانند رونالدو برای کسانی که فوتبالی هستند خیلی پدیده ناشناخته نیست.» اما او توضیحات بیشتری هم می‌دهد: «پدیده استقبال از ستاره‌ها در دنیا پدیده عجیبی نیست، خواننده‌ها و ورزشکاران همه جای دنیا طرفداران پروپاقرصی دارند، در کشورهایی مانند برزیل، آرژانتین، کلمبیا، ایتالیا، اسپانیا، پرتغال این تب بالاتر است، حتی در کشوری مانند انگلستان تا سال‌ها قبل آن‌ها با پدیده طرفداران فوتبالی ساختارشکن مواجه بودند. بنابراین طبیعی است بازیکنی در حد کریس رونالدو یا لیونل مسی هرجایی که بروند چنین استقبالی را داشته باشند.» در این میان سعید معدنی، جامعه‌شناس هم نظر مشابهی دارد، می‌گوید: «اگر خاطرتان باشد مرگ مارادونا جهان را لرزاند و حتی در یکی از شهرهای ایران فردی برای او سنگ قبر هم درست کرده بود، فوتبال یک پدیده مدرن است و این افراد اسطوره‌های مدرن هستند. نتایج تحقیق یک جامعه‌شناس در اروپا نشان می‌داد که فوتبال در این قاره دارد جایگزین مذهب می‌شود و مردم به‌جای این که یکشنبه‌ها کلیسا بروند به استادیوم فوتبال می‌روند، لذا بخشی از رفتار این تماشاگران طبیعی است.» او ادامه می‌دهد: «اما در جامعه ما از آن جایی که مراودات کم شده است وقتی یک فوتبالیست معروف وارد کشور می‌شود مانند یک استثنا است.»
از سویی دیگر، فیاض زاهد با اشاره به نکته‌ای مشابه صحبت‌های خود را درباره رفتار هواداران رونالدو در ایران این گونه ادامه می‌دهد: «در مورد ایران این استقبال، كمی‌متفاوت‌تر می‌شود، آن هم به دلیل این که تماشاگران ایرانی با محرومیت‌های بیشتری روبه‌رو هستند. برای این که جامعه ایران یک جامعه غیر بین‌المللی است و اساساً حضور پدیده‌های بین‌المللی در ایران خیلی سابقه ندارد، درباره این مسائل به دور ایران دیواری کشیده شده است، نه کنسرت‌های بزرگ در کشور برگزار می‌شود، نه هنرپیشه‌های معروف به ایران می‌آیند و نه تیم‌ها و باشگاه‌های معروف به ایران سفر می‌کنند، این خودش به نوعی احساس دور افتادگی و طردشدگی اجتماعی و بین‌المللی ایجاد می‌کند.» سعید معدنی هم گفت «ما نباید با استناد به این رفتارها گمان کنیم جامعه نیمه متمدنی داریم.»