به رسم ماه‌های اخیر خوزستان و اهواز همچنان میزبان دود ناشی از آتش سوزی‌های هورالعظیم شده است. 
دود غلیظی که آسمان خوزستان را می‌پوشاند تنها نماد سوختن نیزارها نیست، بلکه نشانه سوختن آینده، سلامت و معیشت مردم خوزستان است. آنچه بیش از همه آزاردهنده است تکرار مداوم این فاجعه و به نظر رسیدن “عادی شدن” آن برای مسئولان است. گویی هر سال در این فصل باید شاهد همچین صحنه تکراری باشیم: آتش، دود، تعطیلی و فراموشی تا سال بعد. این چرخۀ معیوب همچنان دود هور را در چشم مردم باقی گذاشته است.باید دانست که این آتش سوزی آیندۀ کودکان ما را می سوزاند. تعطیلی‌های مکرر و غیراصولی مدارس پیکرۀ آموزش را هدف قرار داده است. با هر روز تعطیلی برگی از کتاب تحصیل و آینده دانش آموزان ورق میخورد و به باد میرود. این اتفاق نه تنها مقوله آموزش را تحت الشعاع قرار می دهد بلکه حق مسلم یک نسل برای دستیابی به آموزش باکیفیت را نادیده می گیرد. آیا میتوان به آینده‌ای روشن امید داشت در حالی که کلاس‌های درس ما هر از گاهی در محاصرۀ دود و تعطیلی اجباری قرار میگیرند؟از طرفی این آتش پیکره ی اقتصاد را نیز هدف قرار گرفته است. تعطیلی ادارات و مراکز خدماتی به علت آلودگی هوا به معنای زمین ماندن کار مردم، متوقف شدن چرخۀ تولید و خدمات و تحمیل خسارات مستقیم و غیرمستقیم به گستره ی اقتصاد است. وقتی اداره‌ای تعطیل میشود پرونده‌ای که بسته می ماند، کسب و کاری که راکد می شود و حقوق شهروندی مردم برای دریافت خدمات به موقع نقض میشود خود نوعی هدف قرار گرفتن اقتصاد یک استان است. ادامه این وضعیت زندگی روزمره را برای همه سخت تر کرده و روند توسعه را در استان با اختلال مواجه ساخته است.آن چه مطالبه ی این روزهای مردم خوزستان است چاره اندیشی جدی و دائمی برای رفع آتش سوزی‌های مکرر هورالعظیم است. موضوعی که سال هاست خوزستانی ها با آن دست و پنجه نرم می کنند. آنچه نیاز امروز خوزستان است نه برگزاری جلسات و ارائه جملات خبری، بلکه چاره اندیشی اساسی و پایدار برای رفع مشکل است. انتظار می رود مسئولان ذیربط با بکارگیری روش‌های کارآمد برای همیشه آتش و دود ناخواسته را از سر خوزستان دور کنند و آسمان دوباره صاف و رنگ لاجوردی اش را به مردم نمایان سازد.