تنها چهار روز مانده تا انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری اما هنوز مردم نمی‌دانند دقیقا به کدام برنامه اقتصادی باید رای دهند، چرا که در واقع تاکنون هیچ برنامه اقتصادی خاصی از سوی هیچ‌یک از کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری ارائه نشده است بلکه در طول سه مناظره، از هفت نامزد آنچه بیشتر شنیده شد نقد رقبا و در واقع سایر کانیدداها بود و کلی گویی درباره برنامه‌های اقتصادی.
برخلاف خواست و انتظار مردم ایران، هیچ نامزدی طرحی روشن با جزئیات علمی و منطقی، برای خروج ایران از بحران اقتصادی کنونی ارائه نداد. بحرانی که زندگی نه ژن های خوب که مردم عادی را در معرض خطر جدی قرار داده به گونه ای طبق آمارها بر تعداد خودکشی و بیماری های روحی و ....در عموم استان ها به دلایل بیکاری و فقر و تبعات آن افزوده شده است.
کاندیداها بجای اینکه برنامه‌های مفصلی در حوزه اقتصاد تشریح کنند و عموم را در جریان آن قرار دهند، فقط به بیان نقاط ضعف هم پرداختند غافل از آنکه باید برای این دردهای مزمن اقتصادی نسخه ای بپیچند، به اعتقاد برخی کارشناسان اقتصادی هیچ یک از نامزدها حتی کاندیداهای منتقد هم برنامه‌ای برای تبیین شعارهای آرمانی‌ای که در روزهای گذشته اعلام کرده بودند، نداشتند، و حرف هایشان خالی از دیپلماسی اقتصادی بوده و شعارها و برنامه‌ها را در تاریکی گذاشتند.
آنچه مشهود بود این است که کاندیداها نتوانستند در مقابل خواسته‌ها برای ارائه برنامه در مورد شعارها و اهدافی که مطرح کرده بودند پاسخگو باشند. می‌توان گفت که آنها دیپلماسی اقتصادی نداشته و موضوعی را به طور شفاف باز نکردند. آنها نگفتند که تا چه اندازه به شرایط بین‌المللی موجود و برجام پایبند هستند و قرار است چگونه اقتصاد را در آینده با فضای فعلی اداره کنند. بنابراین ادامه کار آنها در شرایط پسابرجام در تاریکی ماند. این در شرایطی است که عمده کاندیداها برنامه خود را بر پایه انتقاد از یکدیگر گذاشته بودند و ظاهرا چیزی نداشتند که بخواهند برنامه‌های اقتصادی خود را براساس آن تشریح کنند.موضوع اصلی این ناجیان دلسوز مردم یارانه بود و بس.. که بر افزایش چند برابری آن تاکید می‌کردند و منتظر بودیم که بگویند چگونه قرار است منابع آن را تامین کرده و شعار خود را اجرایی کنند اما متاسفانه هیچ راهکار اجرایی برای حل مشکل یارانه‌ها مطرح نشد.بهبود و رشد اقتصادی در وضعیت موجود می تواند نسخه ای ولو در حد مرهم باشد و صدالبته مشخص است که برای دستیابی به ارقام بالای رشد اقتصادی و نرخ هشت درصدی که در برنامه ششم توسعه برای آن تعیین شده است نیازمند سرمایه‌گذاری کلان داخلی و خارجی هستیم اما با اینکه کاندیداها عنوان می‌کردند می‌خواهند رشد را به طرز عجیبی افزایش دهند اما نگفتند که قرار است چگونه این حدود ۸۰۰ هزار میلیارد تومان منابعی که سالانه برای تحقق رشد لازم است را تامین کرده و تدابیرشان برای جذب سرمایه چیست؟ و حتی برای بهبود نظام بانکی کشور هم راه حلی عنوان نکردند.خلاصه بماند برنامه های اینان که باز هم‌چون ادوار گذشته نه به درستی عنوان شد و نه راه حلی داشت؛ فقط قدرتمندان همدیگر را متهم‌کردند و آخر سر می ماند ملتی که سه روز سریال قشنگ شعارهای زیبا را دیدند و در انتها به خدا نکند که ببیند فقط یه سراب بوده و بس...ما مردم همیشه برای خاکمان و وطنمان جان داده و می دهیم اما ۷ دلاور و دلسوز مردم؛ لطفا برای اینکه نیمچه اعتماد مردم از بین‌نرود با برنامه های اقتصادی قابل محقق، بیائید. جمعه را ما جهانی می کنیم برون‌رفت از وضع اسفناک اقتصادی ملت را شما...