دکتر محمدجواد فاطمی‌با اشاره به شعار امسال روز حمایت از بیماران سوختگی مبنی بر «سوختگی در کودکان: یک لحظه غفلت، یک عمر درد و رنج»، گفت: چالش‌ها و مشکلات سوختگی باید در سه قسمت تقسیم ‌بندی شود. در بُعد پیشگیری مشکل این است که قانون‌گذاری به اندازه کافی نداریم و در زمینه وجود امکانات استاندارد سازی شده هم مشکل داریم؛ از طرفی فرهنگ سازی درستی نیز در این زمینه برای مردم صورت نگرفته و فرهنگ پیشگیری از سوختگی وجود ندارد و اولویت ‌شان پیشگیری از این معضل نیست؛ چون فکر می‌کنند نمی‌سوزند و سوختگی تنها برای دیگران اتفاق می‌افتد. او تاکید کرد: مجموع فاکتورهایی شامل قانون ناکافی و عدم اجرای قوانین موجود، نبود سیستم‌های استاندارد و فرهنگ نامناسب پیشگیری، سبب شده است که میزان سوختگی در کشور ما بسیار بالا باشد. وی با اشاره به اینکه بروز سوختگی در کشور ما ۸ برابر آمار جهانی است، تصریح کرد: آمار درمورد سوختگی خیلی دقیق نیست و به شکل تقریبی اعلام می‌شود اما حداقل ۲۰۰ هزار نفر در سال می‌سوزند که از این تعداد، ۳۰ هزار نفر کارشان به بستری شدن در بیمارستان می‌رسد که ۳۰۰۰ نفر از دنیا می‌روند و ۲۷ هزار نفر ترخیص می‌شوند. البته باید بدانیم که تقریبا نیمی‌از کسانی که از بیمارستان ترخیص می‌شوند نیز درجاتی از معلولیت و از کار افتادگی خواهند داشت. فاطمی‌با بیان اینکه در زمینه درمان سوختگی هم مشکلات زیادی وجود دارد، اظهار کرد: بودجه ناکافی، کم بودن تعداد تخت‌های سوختگی کشور، استاندارد نبودن بیمارستان‌ها، نداشتن پانسمان‌های کافی، عدم پوشش کافی بیمه‌ها، وجود اتباع خارجی غیرقانونی به ویژه در شرق کشور که دچار سوختگی می‌شوند و پولی برای پرداخت درمان ندارند و... برخی از این مشکلات است؛ بنابراین در زمینه درمان هم تجهیزات و هم تخت ناکافی و...اثرگذار بوده است که سبب شود درمان سوختگی استاندارد نباشد و میزان مرگ و میر بر اثر سوختگی بیش از حد طبیعی باشد. وی افزود: به عنوان مثال در کشورهایی که مراکز پیشرفته درمانی دارند تنها ۳ درصد کودکان بر اثر سوختگی فوت می‌کنند اما آمار ما در این زمینه حدود ۱۲ درصد است. او بازتوانی بیماران دچار سوختگی را موضوعی مهم دانست و بیان کرد: کسانی که می‌سوزند نیاز به حمایت‌های جسمی‌مانند فیزیوتراپی و کاردرمانی، مشاوره‌های روانشناسی و روانپزشکی، لباس سوختگی، پمادهای خاص، جراحی پلاستیک، حمایت اجتماعی و...دارند که متاسفانه اکثر این مواردی که نیاز به حمایت دارد پس از ترک بیمارستان وجود ندارد. اغلب این بیماران نیز پس از سوختگی چند درجه از نظر مالی فقیرتر شده‌اند و این سبب می‌شود که با مشکلات عدیده‌ای روبرو شوند. 
رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی با تاکید بر اینکه بیماران دچار سوختگی ۴ معلولیت جسمی، روانی، اجتماعی و مالی خواهند داشت، تصریح کرد: به طور کلی سوختگی و فقر با یکدیگر همبستگی دارند و هر چه قدر فقر بیشتر باشد سوختگی بیشتر می‌شود. از طرفی به دلیل تورم و افزایش قیمت‌ها بیمارستان‌های سوختگی هم در تامین تجهیزات و پانسمان‌ها دچار مشکل هستند چون قیمت‌ها خیلی بالا است و وزارت بهداشت هم در این زمینه بودجه محدودی دارد. به عبارت بهتر هیچ‌ کدام از بیمارستان‌های تامین اجتماعی به‌ عنوان سازمان بیمه‌گری که بیشترین بیمه شده در کشور را دارد، بخش سوختگی ندارند. بیمارستان‌های خصوصی نیز کاملا خودشان را کنار کشیده‌اند. در نتیجه یک ایران مانده که به گفته دکتر فاطمی، فقط ۳۵بخش سوختگی دارد که ۱۳۵۰تخت را در خود جای داده‌اند و فقط ۱۵۰مورد آنها تخت ویژه سوختگی است. البته براساس برنامه دوم توسعه باید ۱۰درصد تخت‌های بیمارستانی کشور به بیماران سوختگی اختصاص می‌یافت که وضع فعلی به‌ خوبی ثابت می‌کند سیستم درمانی کشور تا چه اندازه از برنامه عقب است. در این وانفسای بی‌پناهی، بیمارانی که دچار سوختگی شده‌اند و از قضا عمدتا وضع مالی خوبی هم ندارند با بد اخمی‌بیمه‌ها نیز روبه‌رو هستند؛ بیمارانی که به گفته رئیس بیمارستان فوق تخصصی جراحی پلاستیک ۱۵خرداد «فقط می‌خواهند نازیبا نباشند.» نکته دیگر اینکه آتش یا جریان الکتریسیته فقط جسم مردم را نمی‌سوزاند بلکه زخم‌های عمیقی در روان افراد نیز باقی می‌گذارد که البته این زخم‌ها اصلا دیده نمی‌شود، آن هم در حالی که زخم‌های عیان بر صورت و تن بیماران نادیده گرفته می‌شود. دکتر مسعود یاوری، البته می‌گوید: «خوشبختانه درمان سوختگی حاد، پوشش بیمه‌ای دارد، هرچند تعرفه‌های آن مناسب نیست» ولی بعد از این مرحله، یعنی خلاصی از نازیبایی‌های تحمیلی سوختگی است که به گفته وی محل چالش است. او می‌گوید: «چالش بیماران مزمن سوختگی زمانی است که بخواهند جراحی پلاستیک ترمیمی‌انجام دهند. بیمه‌ها انجام اعمال جراحی پلاستیک را جزو خدمات زیبایی محسوب می‌کنند و برای آن پوشش بیمه‌ای قائل نمی‌شوند، حال آن که فردی که دچار سوختگی‌شده به‌ دلیل تغییر شدید بافت و صورت از لحاظ روانی تحت‌فشار است و با انجام جراحی‌های پلاستیک فقط می‌خواهد چهره‌ای ‌عادی ‌داشته باشد.»