رئیس جمهور روحانی گفته است:« من هم مثل همه مردم ایران مطلع شدم که صبح جمعه قیمت بنزین تغییر کرده است چرا که من هم این طرح را به شورای امنیت واگذار کرده بودم و به آنها گفته بودم که زمانش را به من نگویید چرا که این مصوبه در جلسه سران قوا مصوب شده است.»
در ابتدا وقتی تیتر سخنان رئيس‌جمهور را دیدم، گفتم شاید روحانی شوخی کرده است. وقتی من خبر را خواندم، متوجه شدم نه، آقای روحانی خیلی هم جدی گفته است.
دیگر شنیدن حرف‌هایی که روی سرمان شاخ سبز می‌کند، عجیب نیست. نگارنده خودش را برای شنیدن این خبر که رئيس‌جمهور گفته است که من در اعتراضات بنزین هم شرکت کردم و به گرانی اعتراض کردم، آماده کرده است.باور کنید انتظار دارم مثلا سخنگوی دولت بگوید وقتی رئيس‌جمهور خبر گرانی و سهمیه بندی بنزین در روز جمعه را خوانده است، تعجب هم کرده است و به کسانی که اطرافش بودند گفته که «اِاِاِاِ بنزین هم گران شد؟»
چرا رئيس‌جمهور باید چنین تصمیمی بگیرد؟ چرا باید صبح جمعه مطلع شود که بنزین گران شده است؟ مگر این تصمیم را او و دو رئيس قوه دیگر نگرفتند؟ مگر نمی‌گویند این تصمیم حاصل ساعت‌ها کار کارشناسی است؟ حالا چرا رئيس‌جمهور حتی دوست ندارد بداند که این طرح کی آغاز می‌شود؟
واقعا اینقدر مسئله بنزین پیش پا افتاده بوده است که رئيس‌جمهور دوست نداشته که در جریان امورش قرار بگیرد؟ یا اینکه دوست نداشته قیمت بنزین افزایش پیدا کند اما به جبر روزگار زیر بار این تصمیم رفته است و حالا حتی حاضر نیست بداند کی قرار است تصمیم گرانی بنزین اجرایی شود.
این سوال‌ها را چه کسی باید جواب دهد؟ هنوز هزار سوال در مورد بنزین باقی مانده است که به لطف رئيس‌جمهور سوالی دیگر ذهن ما را درگیر کرده است.
مگر می‌شود دولت تصمیم به چنین کار بزرگی گرفته باشد اما رئيس دولت نخواهد بداند کی این تصمیم اجرایی می‌شود؟خیلی دوست دارم علت این تصمیم روحانی را بدانم. کاش بعد از بیان این مسئله، چرایی آن را هم می‌گفتند.گفتیم روحانی آمده است و ما حرف‌های آنچنانی و تصمیم‌های شبانه نیستیم اما انگار قرار است آقای رئيس‌جمهور روی احمدی نژاد را هم سفید کند.
در جریان سفر به آذربایجان شرقی، رئيس‌جمهور بارها از دو کلمه «تدبیر و امید» برای دولتش استفاده کرد. کسانی که به رئيس‌جمهور رای دادند هم به تدبیر او امید داشتند هم امید داشتند اما حالا هم از تدبیر دلسرد شده‌اند و هم امیدشان قربانی شده است و حسابی ناامید شده‌اند.
کاش رئيس‌جمهور در خلوت خود«تدبیر و امید» را با خود مرور می‌کرد و می‌دید آیا واقعا این روزها نام تدبیر و امید برازنده دولت دوازدهم است یا نه؟ عصر ایران